Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam de isto magna dissensio est. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Duo Reges: constructio interrete. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Si longus, levis dictata sunt. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati,
suscepti, instituti sumus?

Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe
audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio
moveri diceret.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Non laboro, inquit, de nomine.
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Bork Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Disserendi artem nullam habuit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Sed ut proprius ad ea, Cato, accedam, quae a te dicta sunt, pressius agamus eaque, quae modo dixisti, cum iis conferamus, quae tuis antepono.

Memini vero, inquam;: Nam ante Aristippus, et ille melius.
Quis enim redargueret?: His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Quid adiuvas?: Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.
Bork: Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Bork: Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.